ST.MARTINUS     KERKGEBOUW     KERKHISTORIE     GESCHIEDENIS VAN DE DORPEN 

Welkom

Vieringen

Parochienieuws

Heraut-archief

Adressen

In Memoriam

Foto's

Boeken van Theo

Links

Samenwerkingsverband
 
Maria Onbevlekt Ontvangen (Kloosterkerk) Nieuwe Niedorp  
H. Wulfram Waarland  
H. Jacobus de Meerdere - Tuitjenhorn  
H. Martinus t Veld  

Berichten van het Pastorale Team

22-3-2024

Op weg naar Pasen

We staan aan het begin van de Goede Week. Een week waarin veel wordt gevierd en daardoor ook veel gebeurd.

We beginnen a.s. weekend met Palmpasen: Jezus wordt feestelijk binnen gehaald in Jeruzalem. Als Hij die de Joden van die tijd bevrijd van het juk van de Romeinse overheersing. Gezeten op een ezel komt Hij de stadspoorten binnen en wordt bejubelt met Hosanna in de Hoge. Jezus wist beter dat dit zijn laatste tocht zou zijn naar Jeruzalem toe voordat Hij zou sterven. De takken waar Hij hulde werd toegezwaaid worden gesymboliseerd door de Palmtakjes die tijdens de vieringen worden gezegend en die u mee kunt nemen naar huis om het kruis hulde te brengen. Vroeger werden deze takjes ook gebruikt om in het dak te steken als bescherming tegen bliksem en stormen. In de boerderij die onze dochter en schoonzoon aan het verbouwen, kwamen er wel meer dan honderd tegen gestoken in het rieten dak.

Met Palmpasen worden de Palmpasenstokken gemaakt door de kinderen; stokken die het lijdensverhaal van Jezus symboliseren.  Het lijdensverhaal wordt gelezen. Stokken die na de viering worden weggeven aan hen die wel een steuntje in hun rug kunnen gebruiken. In Tuitjenhorn is er een bijzondere viering waarin de eerste communicanten de viering van vergeven hebben. De viering is op zaterdagavond om 19.00 uur.

Op woensdag is er de Chrismamis. De viering waarin de heilige Oli n worden gezegend. De catechumenenolie ook wel olie van de geloofsleerlingen genoemd Daarnaast wordt de catechumenenolie soms gebruikt bij de wijding van het doopwater in de Paaswake. Het chrisma wordt gebruikt bij het sacrament van het doopsel, het sacrament van het vormsel en het sacrament van de wijding. De ziekenolie wordt gebruikt bij het sacrament van de ziekenzalving. De gewijde bedienaren: priesters en diakens, beloven de bisschop in de viering hun gehoorzaamheid. Deze viering is om 19.30 uur in Bavo Kathedraal aan de Leidsevaart in Haarlem. U kunt daar heen gaan en samen met vele mensen uit het bisdom meevieren. U kunt ook de viering volgen thuis via streamingsdienst van het bisdom: https://www.youtube.com/@KathedraalTV .

Donderdag is het Witte Donderdag. Er is n viering in het  Franciscussamenwerkingsverband en wel in Waarland om 19. 00uur.  Deze dag herdenken wij het laatste Avondmaal van Jezus voor zijn kruisdood.

Vrijdag: Goede Vrijdag op het negende uur sterft Jezus aan het kruis. Het negende uur voor de tijd van Jezus, bij ons 15.00 uur. In Waarland herdenken wij de dood van Jezus door de Kruisweg voor kinderen, natuurlijk zijn volwassen ook welkom.

s Avonds zijn er vieringen in Waarland, t Veld en Nieuwe Niedorp om 19.00 uur. U kunt bloemen meenemen om tijdens de viering neer te leggen bij het kruis.

De Paaswake is in t Veld om 20.30 uur. Het is een gezamenlijke viering van de parochies van het Franciscussamenwerkingsverband. In deze viering worden alle Paaskaarsen gezegend. In deze viering vieren wij dat Jezus is verrezen uit de dood en wordt het Licht, als teken voor Christus, feestelijk binnengedragen in de kerk en bejubeld. Dit staat symbool voor de opstanding. De viering is in de katholieke traditie een viering waarin een groot aantal symbolen met elkaar gecombineerd worden.

Duisternis, aan het begin van de viering is er geen enkel licht in de kerkruimte aanwezig. Duisternis staat ook voor het ontbreken van ordening.

Licht, met name: nieuw licht. Het vuur voor de Paaskaars is net ontstoken. Zeker v r de tijd van de lucifer en de aansteker was licht een duidelijk teken voor "iets nieuws beginnen". Licht brengt ordening in de chaos. Licht als symbool voor Christus: licht op de levensweg.

Verspreiden van licht: de gelovigen steken hun eigen kaars aan met het vuur van de paaskaars. Dit laatste kan direct of indirect, men geeft het licht aan elkaar door. Als symbool voor Christus ook: het geloof verspreiden, het evangelie, de Blijde Boodschap, verspreiden.

Het eerste hoofdstuk van het boek Genesis wordt gelezen, het verhaal van de schepping, met zijn herhaalde "En God zag dat het goed was". Na de symboliek van het nieuwe vuur, benadrukt dit verhaal nogmaals de ordening die door God gebracht wordt. De evangelielezing verhaalt over de nieuwe morgen en het lege graf: "Waarom zoek je levende onder de doden?"

Namens het gehele pastorale team van het dekenaat Schagen wens ik u een zalig Pasen.

Toon Jorink, diaken

1-12-2023

ADVENT:

Wachten, waken, verwachten, hopen en opwachten. Woorden die je terug kan vinden in psalm 130:

Ik wacht de Heer, ik wacht Hem, ik hoop op zijn belofte. Stil wacht ik de Heer op, meer dan de wachters de morgen. Dat Isra l wachte de Heer, van nu tot in eeuwigheid.

Waar wachten we op: dat de bus komt, dat we aan de beurt zijn bij de tandarts, op een uitslag. We wachten wat af in ons leven. Maar als je vraagt zijn mensen nu al bezig met Kerstmis, Sinterklaas wordt steeds meer naar de achtergrond gedrukt. Het diner is al samen gesteld, veel is al geregeld. De eerste kerstbomen heb ik al in huizen zien staan. En toch durf ik te vragen waar wachten we op: alleen maar de gezelligheid van bij elkaar zijn of wachten, verwachten en hopen wij op meer. We hopen dat er in heel de wereld vrede is. Vrede in de gezinnen en families, tussen landen en bevolkingsgroepen. Maar wie wachten wij op? Is dat Kind met Kerstmis of wachten wij op een keerpunt in het leven van alle dag? Wachten en verwachten dat alles bij het oude blijft en dat we niet hoeven te hopen dat op vernieuwing en verandering. Juist dat Kind dat geboren werd bracht verandering, keek tegen heel anders tegen de gebruikelijke gang van zaken. Hij leerde ons waakzaam te zijn in ons leven, Hij verwachtte van ons een ommekeer is ons leven, een ommekeer gericht naar Hem en naar ieder die Hem volgen wil. Dat is hopen dat juist doordat het anders kan en gaat dat wij mogen hopen dat de kerken in onze omgeving open blijven. Dat de kerken gevuld mogen zijn die zeker met Kerstmis Hem opwachten om met Hem en zijn levenswijze op weg te gaan. Juist het echt samen met elkaar delen en samen de verantwoordelijkheid dragen om bij elkaar te kunnen komen dicht bij huis daar mogen wij ons voor inzetten. Afwachten en wachten heeft dan niet meer de eerste keuze. De ommekeer is dat we verder moeten om zien dan onze eigen omgeving of eigen dorp, eigen gezin of familie. Die ommekeer mag een ommekeer zijn naar het Licht, naar het Licht dat wij verwachten en hopen te mogen zien en onze opwachting kunnen maken bij het Licht; het Kind dat voor ieder geboren werd.

Wachten is niet passief maar actief, is bezig zijn met de toekomst, met het komende. Mogen wij ons actief voorbereiden op Kerstmis en dan niet alleen in eigen huis maar ook in onze omgeving. Wij zijn toch meer dan de wachters die wachten op de morgen zodat zij weer kunnen slapen. Mogen wij wachters zijn op het moment dat onze hoop werkelijkheid wordt dat wij met Hem op weg mogen gaan.

Een goede Adventstijd.

Namens het pastoresteam: Toon Jorink, diaken

10-11-2023

DE ELFDE VAN DE ELFDE

Een dag waarop het christelijk geloof dubbel naar voren komt. Tegenwoordig ligt het vaak niet meer voor de hand en de betekenis wordt niet direct met ons christelijk geloof in verband gebracht. Deze twee tradities vinden hun oorsprong aan de stam van het geloof.

De 11^de van de 11^de: de dag waarop het carnavalsseizoen wordt gestart en in vele plaatsen, zeker in het zuiden, wordt prinscarnaval bekend gemaakt. Het is nog 50 dagen tot het nieuwe jaar en het begin van het mogen uithalen van grappen en grollen. Deze traditie dreigt te verdwijnen, ook in het zuiden, velen weten niet meer waarom er carnaval gevierd wordt, het  feestvieren is het belangrijkst geworden.

Sint Maarten heeft in Noord-Holland een grotere aanhang dan in de overige delen van ons land. Velen kennen n van de verhalen over Sint Maarten, de bisschop van Tours. Het verhaal van de mantel is wel het meest bekende. Het is een dag waar ieder die deze traditie kent zijn of haar herinneringen aan heeft. Het ging zeker om: Hoe kan ik zoveel mogelijk snoep ophalen en wat is de meest handige route. Je wist waar je de meeste snoep kreeg en welke straat je zeker moest hebben. Je koos liedjes uit die kort en kracht waren, want dat schoot op. De zelfgemaakt lampioen was toen nog voorzien van een echt kaars. Een uitgeholde suikerbiet daar liep je niet mee die was te zwaar. En eenmaal na 20.00 uur werden de tassen geleegd en alle snoep werd gesorteerd: dat wat bol kon worden en dat wat langer knapperig bleef. De enkele grote snoepen of bijzondere die mocht je zelf houden. Alles ging in bussen en trommels, welke elke dag na school werden geopend voor een afgepaste hoeveelheid snoep. Tot ver in het nieuwe jaar had je snoep, iets wat toen niet gewoon was.

Sint Maarten onlosmakelijk verbonden met die bisschop die oog had voor hen die het minder hadden. Hij wilde delen alles wat hij had. Een halve mantel voor de man langs de kant van de weg. Een warm kleed voor de man bij de deur van de kerk. Zo deelt ook op de 11^de van de 11^de mensen uit aan kinderen dat wat zij willen missen.

Op zaterdag 11 november is er om 16.00 uur een viering in de H. Wulframkerk in Waarland waarbij het kinderkoor van t Veld zingt. Deze viering is voor alle kinderen uit de andere parochies.

Zondag 12 november om 11.00 uur wordt het patroonfeest van de H. Martinuskerk in t Veld gevierd.

U bent in beide vieringen welkom. Graag tot dan.

Namens het pastoresteam Toon Jorink, diaken

17-9-2023

HERFST

Eindelijk: het wordt herfst: harde wind, regen, temperaturen weer onder de 10 graden. De kachel gaat weer aan en echt lekker buiten zitten is er niet meer bij. Er komt weer een tijd aan dat we meer binnen zitten in onze eigen huizen en dat we niet naar buiten gaan als dat niet hoeft. Toch valt er juist nu momenten om naar buiten gaan. Ik denk aan de viering van Allerzielen in onze kerken en het denken aan onze dierbaren die zijn overleden, dit jaar en al de jaren daarvoor. In onze kerken is er een viering en de mogelijkheid om de rustplaats van onze dierbaren na de viering te bezoeken op de kerkhoven.

Kinderen gaan op 11 november er weer op uit om Sint Maarten te vieren. Langs de deuren met hun liederen om zoveel mogelijk allerlei lekkers op te halen. In Waarland is er in de Wulframkerk een viering in het teken van Sint Maarten. Het is eigenlijk het startschot om er op uit te gaan.

Zomaar twee dagen dat je er op uit kan gaan, maar er zijn nog veel meer mogelijkheden om uit de deur te gaan: wandelen in de natuur, je boodschappen doen, bij mensen op zoek gaan, een kaarsje opsteken in de Mariakapel en samen vieren in onze kerken. Ook daar wordt weer gekeken nu het kouder wordt het warmer te laten zijn door als er geen koor zingt weer te vieren in de ingerichte kapellen en sacristie.  Wat zou het mooi zijn als dat niet meer kon, dat er te veel mensen samen willen vieren; tot rust komen van de dingen van alle dag, samen je geloof te belijden, samen stil te staan dat wat ons bezig houdt. Wat zou het mooi zijn als we in die mooie kerken mensen kunnen ontvangen niet alleen bij droefenis maar ook bij vreugde en vrolijkheid. Samen op weg te gaan: stil staan met dat wat ons bezig houdt, dankbaar te zijn, steun te zoeken, even je hoofd leeg te maken. Het maakt niet uit welke reden het is dat je komt vieren, samen vieren is mooier en intenser dan het in je eentje te doen. Het kerkgebouw staat voor u open om samen te kunnen vieren.

Geloofsgemeenschappen maken de kerk en geloofsgemeenschappen zijn altijd in beweging zoals de natuur ook altijd in beweging is. Het lijkt wel of wij als geloofsgemeenschappen in de herfst zitten. We weten dat de natuur na de rust van de winter weer tot bloei komt in de lente. Elk jaar weer, en elk jaar weer anders: vroeger of later maar de natuur komt weer tot bloei, mag het zo zijn dat de geloofsgemeenschappen weer tot bloei komen en dat we juist de herfst nodig hebben om voorbereid te zijn op de nieuwe lente, die telkens weer anders is. Net zoals als mensen telkens weer anders zijn en steeds weer eerst tot rust te komen om dan met nieuw elan het leven weer op te pakken. Mag het samenkomen met elkaar juist dat rustpunt zijn, om daarna te kunnen floreren.

Toon Jorink, diaken.

8-9-2023

DE VAKANTIE VOORBIJ.

Ja, voor velen is de vakantie voorbij en begint er weer een nieuw werk en schooljaar. Lekker genieten van de vrije dagen: mooi of geen mooi weer. Het was even leven zonder bepaalde verplichtingen, waarvan het wakker worden met een wekker er zeker een van was. Juist het niet hebben van bepaalde verplichtingen geeft je een andere kijk op de wereld en er is tijd om je hoofd leeg te maken. Na deze periode van rust en ongedwongenheid komt ook een einde; meestal na 21 dagen roept de arbeidsplicht weer en na 6 weken schoolvakantie staat het nieuwe schooljaar weer voor de deur. Ga je met nieuwe energie en nieuwe gezichtspunten weer beginnen of pak je de oude draad weer op en het lijkt wel of je geen vakantie hebt gehad? Het laatste is zeker niet het meest ideale. Het eerste geeft je juist dat waar vakantie voor nodig is: loskomen van het vertrouwde en het geijkte.

Komt vakantie houden  en weer aan de slag gaan voor in het leven van Jezus en zijn leerlingen. Natuurlijk, zij het op een andere wijze. Jezus zondert zichzelf regelmatig af om te bidden, maar ook rust te vinden na grote samenkomsten met volgelingen. Jezus komt ook terug met nieuwe gezichtspunten en nieuwe energie om de blijde boodschap te kunnen blijven verkondigen. Maar zijn leerlingen dan, houden die dan geen vakantie of rustmomenten. Ook zij zijn op die momenten met zichzelf bezig om zich los te maken van hun daagse beslommeringen.

Nu komt er weer een tijd aan waar nog even de boog niet te gespannen hoeft te zijn: kermis in Waarland en Zijdewind, de bloemen moza eken in Nieuwe Niedorp en het corso in Winkel. Samen nog even dat doen wat niet op school of werken lijkt, maar wel gemeenschap vormt om daarna weer een jaar er tegen aan te gaan.

Want juist een gemeenschap vormen met elkaar geeft energie, saamhorigheid en plezier en kracht bij tegenslagen. Dat heeft Jezus steeds laten zien toen Hij met zijn leerlingen rondtrok in Isra l.

Er zijn mensen die nog op vakantie gaan, of ervaren dat zij elke dag vakantie hebben. Voor hen geldt ook dat zij nieuwe energie mogen opdoen en nieuwe gedachtes mogen ervaren. Laten wij als gemeenschappen rond de verschillende parochiekerken proberen dit met elkaar te doen: met nieuwe energie en gedachtes beginnen aan het nieuwe seizoen 23-24.

Namens het pastorale team

Toon Jorink, diaken.

10-7-2023

VAKANTIE.

Voor velen staat de vakantie voor de deur. Een periode om tot rust te komen, ten minste dat is het doel van de vakantie. De aanloop naar de vakantie kan stress vol zijn: bepaalde klussen moeten nog af, als het even kan je huis aan kant en ruim van te voren alles goed geregeld betreffende het verzorgen van de planten en de post. En dan koffers pakken en op weg, dat is tegenwoordig nu eenmaal zo: in de rij staan met de auto, voor de bus of trein, op Schiphol. Is dan de vakantie wel echt begonnen, loop je niet met de gedachten ben ik wat vergeten thuis; de ramen gesloten, heb ik alle papieren mee en heb ik echt alles mee. En dan op de plaats van bestemming: koffer uitpakken en dan eigenlijk rust. En toch ook weer niet, je zit in bepaald ritme dat niet zomaar weg is: op dezelfde tijd wakker worden als normaal als je aan het werk bent of de kinderen naar school moeten. Maar uiteindelijk lukt het. Je komt tot rust.  De rust die je denkt thuis niet kan vinden? Of wel juist op een stil plekje in de tuin, en tegen iedereen hebt gezegd dat je twee of drie weken 600 km van Parijs een idyllisch plekje hebt gevonden die niemand heeft gevonden. Daar waar je de rust kan vinden zonder dat je grote voorbereidingen moet doen.

Als we op vakantie zijn is een bezoek aan een kerk om een kaarsje aan te steken heel gewoon, juist in alle bezigheden van de vakantie, zoek je even een rustpunt. Wat zou het mooi zijn als we steeds weer een rustpunt kunnen vinden in de dagen van alle dag. Een rustpunt om in de Mariakapel een kaarsje op te steken, samen een viering bijwonen met je eigen gedachten en eigen beslommeringen om weer rust te vinden in je eigen leven. We hebben juist vakantie nodig om onze lasten van onze schouders te laten glijden. Jezus zegt: Mijn juk is zacht en mijn last is licht, kom bij mij om jouw last met mijn te delen zodat ook jouw juk licht wordt. Wat is het dan fijne over even stil te staan in ons drukke leven: thuis en op vakantie. De rust mag ons goed doen en daarom is vakantie van grote noodzaak.

Ik wens ieder een mooie vakantie toe, waar u ook verblijft een behouden thuiskomt met nieuwe energie en nieuwe idee n voor de tijd er na.

Toon Jorink, diaken.

26-6-2023

Vormelingen 2023.

Op zondag 18 juni kwam er voor 7 jonge mensen uit de parochies Waarland en t Veld het einde van het project dat hen naar deze dag heeft gebracht: het toedienen van het sacrament van het Vormsel. Dit werd gedaan door deken Ivan Garcia Ferman in de Heilige Wulfram Kerk in Waarland. De gezangen werden verzorgd door het ritmisch koor Waarland.

Sara, Nicolai, Collin, Iris, Tara, Nick en Roy hebben zich vanaf februari zich ingezet om met elkaar, onder begeleiding van Petra en Marian, er achter te komen wat het betekende gevormd te worden en wie dat doet. Gevormd worden door het geloof en in het geloof. We hopen dat het vuur dat zij zelf hebben gemaakt mag blijven branden in hun en dat zij juist door dit sacrament een keerpunt, scharniermoment, hebben in hun leven.

De jonge dames zongen tijdens de viering het lied: Love shine a light in every corner of my heart. Dat is wat wij deze zeven vormelingen toe wensen.

Toon Jorink, diaken.

16 juni 2023

TOEKOMST:

U kent vast het lied wel: wat de toekomst brengen moge.

Wat de toekomst brengen moge,

Mij geleidt des Heren hand;

moedig sla ik dus de ogen

naar het onbekende land.

U weet dat er veranderingen zijn, dat kunt u lezen in het verslag van beide avonden over het nieuwe samenwerkingsverband: Franciscus. Durven wij die veranderingen aan, met alle onzekerheden en zekerheden. We hebben juist in de toekomst elkaar nodig als gelovige gemeenschappen om het geloof te kunnen uitdragen. Dat geldt voor jong, zoals de vormelingen, als voor oud. Ieder vindt op haar of zijn eigen wijze steun in het geloof. Natuurlijk zijn er vragen, dat stelt de tekst dat men kan volgen zonder te vragen. Dat kan niet meer in deze tijd, juist door vragen wordt het duidelijk wat er gebeurt en wat er van de gemeenschap en het samenwerkingsverband verwacht kan worden.

Leer mij volgen zonder vragen;

Vader, wat Gij doet is goed!

Leer mij slechts het heden dragen

met een rustig kalmen moed!

Durven de toekomst te dragen, kunnen we de toekomst dragen als we alles bij het oude laten en de steeds kleiner wordende gemeenschap te laten uitdoven. Was het Jezus niet die onbekende wegen insloeg om de gemeenschap te laten groeien. Waren niet de apostelen en al de andere leerlingen die er op tijd trokken om aan mensen die zij op hun weg tegenkwamen, moed te geven dat het anders kan en mag gaan en dat de toekomst altijd onzeker is. Er is zekerheid als je de toekomst samen tegemoet gaat met hetzelfde doel: samen een geloofsgemeenschap zijn die, waar dan ook samenkomen om te vieren in ons geloof.

Toon Jorink, diaken

7 april 2023

PASEN 2023

Weer een ander Pasen dan andere jaren. Het liturgisch rooster dat al gemaakt is in 2022, stonden in de parochiekerken de Goede Week vieringen gepland om samen de Goede Week goed te vieren. Door het onverwachte overlijden van pater Gerard Remmers en de herstellende pastor Tilma werd het een  versoberd rooster. En toch willen met elkaar de Goede Week vieren. Het was een gepuzzel met tijden, met plaatsen, met steeds in gedachte dat we samen mogen vieren en dat is de plaats en de tijd daar ondergeschikt aan. Zouden wij als geloofsgemeenschappen niet dood zijn als we alleen zouden kijken naar onze eigen vertrouwde parochiekerk en dat wat we gewend waren uit het rijke Roomse leven. Gelukkig is mijn ervaring in deze Goede Week dat dat Roomse leven verder gaat dan eigen parochiekerk en het behouden van parochiegrenzen.

Ging Jezus niet ook steeds over een grens heen in zijn lijden en dood. Hij wilde ook niet de beker leeg drinken die Hem werd aangereikt door God. De beker van lijden, foltering leidend tot de Kruisdood. Lijdend voor mensen van nu: zij die geen thuis hebben, mensen aan de onderkant van de samenleving, mensen in het besef dat zij op de verkeerde weg leven. Hij droeg hun kruis als het zijne. Hij is geslagen zoals vele mensen geslagen worden door oorlog, haat en discriminatie. De zweepslagen waren de zweepslagen die wij als mensen elkaar geven door elkaar niet te zien staan.

Met Zijn kruisdood nam Hij dit allemaal mee in het graf: Zijn Lijden, Zijn sterven. Het werd verzegeld met een zware steen. De opdracht die Hij van God heeft gekregen bij Zijn geboorte kwam in vervulling. Hij nam alles op zijn schouders om het voor ons mensen van toen en van nu 2023  te dragen. Hij ging de grens van leven over naar de dood.

Op de morgen toen drie vrouwen naar Zijn graf gingen om Hem te verzorgen, zagen zij dat Jezus juist weer over een grens was gegaan: de grens van over de dood heen: Zijn Opstanding uit de dood. Een grens waar wij in geloven: Jezus is verrezen uit de dood. Hij geeft ons de kracht om ook uit ons doodse leven op te staan en er te mogen zijn niet alleen voor ons zelf maar juist om er voor elkaar te zijn. Grenzen moeten dan worden weggevaagd, we kunnen niet blijven zitten in dat wat we gewend zijn maar we mogen opstaan richting een nieuwe toekomst met elkaar en dan zijn grenzen de grote steen die voor het graf ligt van onze toekomst. We kunnen deze steen wegduwen.

Pasen 2023 brengt juist de opstanding van gemeenschappen. We hoeven niet te vrezen voor de toekomst. Dat deden de vrouwen bij het graf ook vrezen: Hoe moeten we verder zonder Jezus nu Hij de kruisdood heeft ondergaan. Laat de paasvreugde, zoals bij deze vrouwen toen zij Jezus ontmoetten na zijn opstanding, ook bezit van ons nemen. Anderen mogen merken wat het nieuws van de opstanding van Jezus met ons doet: liefdevolle omgang met elkaar, vriendelijke woorden, respectvol oordeel over anderen. Samen een nieuwe toekomst durven aangaan. Mogen wij iets van de kracht van Jezus ervaren om ook op te kunnen opstaan in de nieuwe wereld.

Ik wens u allen een gezegend Pasen.

                                                           Toon Jorink, diaken.

3 maart 2023

AFSCHEID  VAN PATER GERARD REMMERS.

Zeg maar Gerard, zo stond hij in het leven, een mens die een medemens ontmoet. We hebben afscheid van deze markante man moeten nemen. Dit vond plaats afgelopen zaterdag in een volle kloosterkerk van Nieuwe Niedorp. De kerk die hem aansprak, zijn verbondenheid met Franciscus, daar wilde als hij zou overlijden zijn viering van het leven vieren. Dit zei hij al aan het begin van de periode dat hij in onze regio werkzaam was.

Iedereen die bijgedragen heeft om zijn viering van het leven mogen wij bedanken. Hieruit bleek ook hoe geliefd Gerard in de gemeenschappen was en is. Dankbaar dat we dat met elkaar samen hebben mogen doen.

De laatste periode van zijn leven stond in het teken van: Hoe ga ik het avontuur aan dat de dood heet. Hij was er niet bang voor, leefde er stap voor stap er naar toe. Hij heeft genoten van het leven tot het laatst aan toe. Hij onderhield met velen contact, juist in deze periode, zo ook met bisschop Hendriks.

Op de website www.arsacal.nl van de bisschop, schreef hij het volgende:

P. Gerard Remmers ofm cap.

De Kapucijn Pater Gerard Remmers was eigenlijk nog maar kort geleden in ons bisdom komen wonen, in Heerhugowaard, maar zijn inzet in de parochies maakte hem al gauw geliefd. Hij was vol pit en enthousiasme en wilde graag nog iets oppakken. Hij zou tot administrator worden benoemd, maar de Heer beschikte het anders. Zomaar ineens bleek hij ernstig ziek te zijn en nog maar korte tijd te leven te hebben. Die korte tijd die hem gegeven was, werd ook een periode van genade, van overgave en van dankbaarheid, terugkijkend op zijn leven. Nog afgelopen zondag stuurde hij een e-mail waarin vol dankbaarheid terugkeek, ook op de laatste tijd in ons bisdom. Een dag later had hij deze aarde verlaten..

Hij overleed maandag 20 februari in het Hospice van Alkmaar. Hij noemde het De Hemel Op Aarde.

Dan rijst de vraag en hoe nu verder. Deze vraag is niet zomaar te beantwoorden. Er vallen heel veel gaten in het rooster in de 6 parochies waar Gerard werkzaam is. Wij als pastores team van het dekenaat Schagen zullen dit zo goed mogelijk proberen in te vullen. Dat betekent dat er voor u soms onbekende priesters, catechisten voor zullen gaan in de vieringen. We mogen en kunnen gelukkig blijven vieren met elkaar, zeker nu wij op weggaan naar Pasen. De voorbereiding is begonnen met de veertigdagentijd. We mogen tot inkeer komen dat wij ons leven soms anders moeten inrichten om ons doel te bereiken. Juist als we het samen doen wordt het minder moeilijk en kunnen we na de veertigdagen echt Pasen vieren.

            Namens het gehele pastores team van het dekenaat Schagen: Toon Jorink, diaken

3 februari 2023

Stand van zaken rondom mijn gezondheid (Gerard Remmers):

Afgelopen vrijdag werd er bij mij hersentumoren geconstateerd, waarvan verwacht wordt, dat ik daar niet van genees. Hierdoor ben ik genoodzaakt al mijn activiteiten in alle parochies te staken. Dit doe ik met pijn in mijn hart.
De komende tijd zal het duidelijk worden hoeveel tijd ik nog heb en hoe. De onderzoeken gaan deze week verder en er zal een plan komen van hoe of wat verder.
Ik vraag u voor mij te bidden om kracht dit te dragen.

Gerard Remmers
0651553475 all n voor whatsapp!!!
Koraal 162
1703DX Heerhugowaard

U kunt mij een sms, whatsapp of een mail sturen, telefoon liever niet.

Namens de pastores het onderstaande over de situatie die hierdoor ontstaan is:

U heeft het bericht van pater Gerard gelezen, dat betekent in onze parochies een heel groot gemis. Wij wensen hem veel kracht toe om dit te dragen.
U kunt altijd een kaartje naar hem sturen naar het bovenstaande adres.
Maar met het onmiddellijke neerleggen van zijn werkzaamheden heeft dat ook gevolgen voor de parochies. Voor de vieringen waarin pater Remmers zou voorgaan moet een vervanger worden gezocht of deze vieringen komen te vervallen.
Wij, als pastorale team van de regio Schagen zullen proberen dit zo goed mogelijk op te lossen.
U kunt het beste de websites en de dorpsbladen in de gaten houden voor de mogelijke veranderingen.

Namens het pastoresteam regio Schagen Toon Jorink, diaken

Nieuws van pastor Tilma

Beste parochianen,

Velen van u heb ik al lange tijd niet meer gesproken. Daarom wil ik graag vertellen hoe het met me gaat.

Sinds april vorig jaar heb ik mijn werkzaamheden als pastoor moeten neerleggen. Vanwege een burn-out ontbrak het me aan energie. Zelfs tegen de dingen die ik normaal gesproken graag deed, zag ik toen enorm op. De spanning en vermoeidheid had zich al veel te lang opgebouwd. Dat merkte ik pas goed toen ik me overgaf aan rust. Het bleek een periode te worden die veel langer ging duren dan ik van tevoren had kunnen inschatten.

Inmiddels gaat het gelukkig weer een stuk beter. De eerste maanden waren niet leuk. Daarna kreeg ik weer meer zin en blije dagen. Wel moest ik nog oppassen om niet te veel te doen. De laatste maanden merk ik dat ik weer veel meer aankan. Voorzichtig denk ik na over hoe ik weer pastorale taken kan oppakken. Daarbij moet ik wel goed de vinger aan de pols houden, om niet tegen dezelfde problemen aan te lopen als voorheen. Het is fijn dat ik mensen om me heen heb die me daarbij begeleiden.

Ik ben erg blij dat allerlei vrijwilligers en de andere pastores zoveel hebben overgenomen in de parochies. Heel veel dank daarvoor! Bedankt ook voor al uw lieve (kerst)kaarten. Dat deed me steeds weer goed.

pastoor Tilma

6  januari 2023

EEN KORTE TERUGBLIK

Voor de Kerstmis was de grote vraag "hoe zal het gaan dit jaar.?

Een paar jaar geen gewone vieringen met Kerstmis in de kerk. Weten mensen de weg nog wel te vinden? Er hebben al zoveel mensen afgehaakt. Ik ben in heel wat vieringen mogen voorgaan met de Kerstdagen en ik vond het elke keer weer een feest. Goed Bezette vieringen, koren die hun uiterste best deden om er wat moois van te maken, kerken die er schitterend uitzagen.

Het was weer genieten als vanouds.

Maar het allerbelangrijkste misschien was wel de fijne sfeer die overal in de kerken voelbaar was. En of het nu de intieme viering van vijf uur in de ochtend was of de uitbundige viering op Tweede Kerstdag in De Noord was, het was overal feest.

Wat ik ook erg fijn vond was dat op Tweede Kerstdag al onze kerken weer open waren.

Ik heb ze alle vijf bezocht om overal nog eens te kunnen genieten van de kerststallen en de overige versiering. In elke kerk waren gastvrouwen en of gastheren aanwezig die je begroetten met iets te drinken of een kerstkransje Je voelde je op zo'n manier echt heel erg welkom in de kerk. Fijn dat er zoveel mensen zich hiervoor hebben ingezet.

Op het moment dat ik dit schrijf is het Oudjaar.

Niemand weet gelukkig wat het nieuwe jaar ons zal brengen.

Er gaan zeker veranderingen komen, ook in ons parochieverband, alleen heb ik nog geen enkel idee van welke kant het uit zal. gaan. Het bisdom heeft daar het laatste woord in.

Het belangrijkste vind ik dat we gaan proberen onze geloofsgemeenschappen zo goed mogelijk in stand te houden. De lokale gemeenschappen zijn de bouwstenen van de kerk.

Tijdens de Kerstdagen hebben we ons weer van onze beste kant laten zien. En of het nu de Kerstwandeltocht in Waarland was of het openstellen van de kerk op Tweede Kerstdag in 't Veld of in De Noord of in 't Kruis of in Nieuwe Niedorp of Waarland, altijd waren er mensen uit de parochies aanwezig. We hebben ons als geloofsgemeenschappen van onze beste kan laten zien.

Moge dit een inspiratie zijn voor het komende jaar.

pastor Gerard Remmers, kapucijn.

12 december 2022

KERSTMIS NADERT.

Buiten vriest het en af en toe een sneeuwvlok. Echt dagen voor Kerstmis. De stal staat en de boom is versiert. We maken ons op voor Kerstmis. Eindelijk mogen we weer in alle kerken vieren op 24 december en op 25 december in de vroege ochtend om 05.00 uur in Heerhugowaard de Noord. Maar Kerstmis is meer dan de stal en boom en naar de kerk gaan.

Kerstmis is opnieuw het licht willen zien in een wereld, daar waar heel veel duisternis is. In de advent hebben naar het licht toe geleefd. Licht dat juist met  Kerstmis naar ons toe komt. Het komt ons toe dat wij weer licht zien, licht van de kleine vrede thuis en in families. Mag er ook licht van de grote vrede in de wereld. Vrede tussen de volkeren en groeperingen. Laat het kleine vlammetje van vrede dat in ons brandt groter worden door er gewoon te zijn voor de mensen om ons heen. Denk dan ook hen die alleen gaand zijn. Er kan altijd wel iemand aan uw tafel schuiven met Kerstmis. Oog en oor maar vooral hart hebben voor elkaar zal een grotere vlam geven.

Samen op weg naar Kerstmis betekent dat we ons mogen open voor de ander.

Dat wensen wij als pastores team u allen toe.

                                   Gerard Remmers OFM cap en Toon Jorink, diaken.

2 december 2022

ADVENT: TIJD VAN VERWACHTEN

Toen in de vroege middeleeuwen een datum voor het Kerstfeest werd gekozen hebben ze er in Rome heel bewust voor gekozen om het Kerstfeest bijna te laten samenvallen met het Germaanse midwinterfeest, het zg. joelfeest. Dit was een feest waarbij werd gevierd dat de kortste dag weer voorbij was en dat het langzaam lichter zou worden. Op deze manier hoopte men de Germanen gemakkelijker te winnen voor het licht van Kerstmis, het licht van Christus.
Het werkte en de Germanen werden langzamerhand Christen. En nu zitten we in de voorbereiding op Kerstmis, de Advent. Elke dag is het wat korter licht. Het is voor veel mensen een sombere tijd. Die somberheid proberen we dan te verdrijven we dan met binnen en buiten zoveel mogelijk lichtjes aan te brengen. Ook in de liturgie is het de laatste weken wat somber geweest. Vaak lezingen over het einde der tijden en veel kommer en kwel.
Maar nu is er weer een nieuw kerkelijk jaar begonnen en zitten we in de advent. En juist in de periode dat het buiten steeds donkerder en somberder wordt biedt de liturgie hoop. Eens zal de duisternis voorbij zijn, het Licht zal komen.
En natuurlijk de Advent is een periode van inkeer. De liturgische kleur is dan ook het wat sombere paars. Maar toch iedere week wordt er een kaars meer ontstoken omdat het Licht onstuitbaar eraan komt. We zijn ons weer aan het voorbereiden op het Kerstfeest waarbij we vieren dat het Licht het altijd zal winnen van de duisternis. Ik vind dit altijd een heel bemoedigende periode in het jaar. Want we mogen dit natuurlijk doortrekken naar ons eigen leven. Ook dan is het soms duister en denken we dat het nooit meer licht zal worden. Maar ook dan is er altijd hoop. Zelfs als alle hoop verloren lijkt en we aan het einde van ons leven staan is er voor ons Christenen altijd nog de hoop op en het geloof in het eeuwig leven bij God. Misschien is dat wel de reden dat deze voorbereidingstijd op het Kerstfeest mij zo aanspreekt. Het is een tijd van verwachten maar vooral een tijd van hoop.
Het Licht is altijd sterker dan de duisternis en het Leven is altijd sterker dan de dood.

Ik wens ons allemaal een goede Adventstijd toe.

                        Gerard Remmers, kapucijn

31 oktober 2022

GEBED GEVRAAGD
Broeders en zusters,

Van 7 tot en met 13 november aanstaande zijn wij als Nederlandse bisschoppen in Rome voor ons bezoek Ad Limina. Het bezoek is op de eerste plaats een pelgrimage want we bezoeken de graven van de apostelen Petrus en Paulus en vieren op die plaatsen de Eucharistie. In die week worden we tevens ontvangen door paus Franciscus voor een ontmoeting, hetgeen een uitdrukking is van onze verbondenheid met de paus die de opvolger is van de apostel Petrus en als zodanig de bisschop van Rome en eerste herder van de Kerk. In de loop van de week hebben wij als bisschoppen ook gesprekken met verschillende afdelingen van de Romeinse curie, dicasteries geheten, zoals die van de bisschoppen, de liturgie, de geloofsleer, cultuur en onderwijs, etc.

Met het oog op ons bezoek Ad Limina, willen wij u vragen om in de parochies onze pelgrimage en de ontmoetingen met de paus en de curie met uw gebed te begeleiden. In het Evangelie is het Christus die zijn leerlingen aanspoort om te volharden in gebed (Lucas 18). Het evangelie getuigt er ook van dat de Heer zelf voortdurend trouw is aan het gebed, dat heel zijn leven en werken wordt gedragen door gebed.

Graag vragen wij u om onderstaande gebed mee te nemen in uw persoonlijk gebed: Bidden wij om zegen over het Ad Limina bezoek van de Nederlandse bisschoppen in Rome, hun ontmoeting met de paus en zijn medewerkers. Om eenheid in de wereldwijde gemeenschap van de Kerk. Om goede vruchten van geloof, hoop en liefde door de kracht en inspiratie van de Heilige Geest.

Bij voorbaat danken wij u voor uw gebed. Op onze beurt willen wij u in de dagen van het Ad Limina bezoek van harte verzekeren van onze verbondenheid in gebed.

De bisschoppen van Nederland.

Hartelijke groet,
Diaken Hans Bruin
Parochie St. Christoforus Schagen

8 oktober 2022

Veranderingen

Beste parochianen van De Vijfhoek.

Al enige tijd heb ik mijn werkzaamheden moeten neerleggen. Mijn welzijn noopte mij daartoe. Gelukkig gaat het weer goed met mij, hoewel ik opeens 4 maanden geleden werd gehinderd door Gordelroos . Een pijnlijke ervaring, waardoor ik wederom mijn werk niet kon hervatten. Verheugd was en ben ik, dat uw pastoresteam werd uitgebreid met pater Gerard Remmers. In afwezigheid van pastoor Tilma en ondergetekende, heeft hij, tezamen met diaken Toon Jorink de honneurs waargenomen. Dank daarvoor.
Vanaf 2017 ben ik door de bisschop aangesteld als diaken in uw regio De Vijfhoek. Met veel plezier heb ik dit werk gedaan. Maar recentelijk is mij gevraagd of ik diaken Piet Steur in Schagen zou willen vervangen. Piet heeft de bisschop namelijk gevraagd hem per 1 januari 2023 wegens emeritaat eervol ontslag te verlenen. Na enige bedenktijd heb ik hier positief op geantwoord. En met ingang van 1 oktober 2022 heeft de Bisschop mij voor 0,5 fte tot diaken benoemd in de Samenwerkingsverbanden Den Helder en De Vijfhoek en de Parochie St. Christoforus in Schagen. Hierbij komt de nadruk te liggen bij de parochie Schagen.
Incidenteel blijf ik beschikbaar voor de andere parochies.
Ik dank u allen voor de afgelopen jaren en wens het pastorale team van De Vijfhoek veel devotie en werkplezier, tezamen met u.

Graag tot ziens.

Hartelijke groet, diaken Hans Bruin

9 mei 2022

MEIMAAND MARIAMAAND:

Vanouds is de meimaand speciaal gewijd aan Maria. Waarom dat zo is weet ik niet. Het enige dat ik heb kunnen vinden is dat dit al in de middeleeuwen het geval was. En wel in Itali . Voor heel veel katholieken heeft Maria een bijzondere betekenis. Maria is iemand bij wie wij gemakkelijk een kaarsje aan steken, iemand wiens voorspraak wij vaak vragen. Een persoon in wie wij veel vertrouwen hebben. In protestantse kringen heerste vroeger nogal wat weestand tegen Maria. Men  vond, en misschien niet helemaal onterecht, dat katholieken zoveel aandacht aan Maria schonken, dat God zelf op de achtergrond raakte. Maar in de jaren zestig van de vorige eeuw raakte alles op de schop. Ook Maria verloor haar grote rol binnen de katholieke kerk. Stond er vroeger in elke katholieke huiskamer wel een beeld van Maria, later moest je Maria met een lantaarntje zoeken. Maria verdween naar zolder en naar rommelmarkten. Het leek het definitieve einde van de Mariadevotie in Nederland. Maar op de een of andere manier liet Maria zich niet zomaar op zij zetten. Bedevaartplaatsen als Lourdes en Fatima bloeien weer als vanouds. En ook dichterbij trekt Heiloo ook weer volop gelovigen. En ook bij onze reformatorische broeders en zusters is er meer aandacht voor Maria gekomen. Het merkwaardige feit doet zich voor, dat er steeds minder kerken zijn, dat intussen meer als de helft van Nederland zich niet meer rekent tot een kerkgenootschap, het aantal Mariakapellen nog steeds groeit. En in elke kapel die aan Maria gewijd is, branden altijd kaarsen of waxinelichtjes. Ook in de Vijfhoek schenken we aandacht aan Maria. Juist ook in de meimaand. In verschillende van onze kerken wordt weer wekelijks een Rozenhoedje gebeden of een Mariaviering gehouden. In Waarland is er een oude traditie in ere hersteld. We vieren sinds vorig jaar weer een echt Marialof. Dit jaar op 16 mei om 19.00 uur in de Wulframkerk. De focusgroep heeft dit jaar het initiatief genomen om een fietstocht te organiseren langs alle kerken van de Vijfhoek en bij elke kerk stil te staan bij de afbeelding van Maria, of de Mariakapel aldaar. Deze fietstocht vindt plaats op zondag 29 mei. Er wordt gestart en weggezonden vanuit de kerk van Nieuwe Niedorp (de enige van onze kerken die aan Maria is toegewijd). Om half een is de start en we hopen dat veel parochianen mee zullen fietsen (U mag natuurlijk ook met de auto).

Maria kan voor iedereen betekenis hebben (of krijgen). Of je nu kerkbetrokken bent of randkerkelijk, katholiek of van een ander of geen kerkgenootschap lid bent. Of je nu jong of oud bent. Allemaal hebben we wel eens behoefte aan troost of een steuntje in de rug. Maria kan dat voor ons zijn. Misschien zien we u in het lof in Waarland of bij de fietstocht rond onze kerken. En anders . Steek gerust eens een lichtje op bij Maria. De meeste Mariakapellen zijn altijd open overdag.

Gerard Remmers, kapucijn.

21 januari 2022

NU AL PRATEN OVER PASEN?

Kerstmis en de jaarwisseling is net achter de rug. Moet je dan nu al over Pasen beginnen? Het klinkt een beetje absurd. En toch is het helemaal niet zo vreemd. Maar Pasen is pas op 17 april hoor je dan. Dat klopt. Maar we vergeten dan dat aan Pasen een periode vooraf gaat. Dat is de zg. Veertigdagentijd, vroeger beter bekend als de grote Vasten. Die vastentijd kun je qua omvang wel een beetje vergelijken met de Ramadan. De vastenmaand van de Islam. Maar de vastentijd van de katholieken was beduidend minder zwaar. Overdag mocht er, zij het met mate, gewoon gegeten worden. En op water en koffie en thee stond helemaal geen beperking. Er werd niet gesnoept. Als kinderen hadden we ons vastentrommeltje, waar het gekregen snoep in ging. Er werd wel soberder gegeten. Veel mensen probeerden in die tijd ook wel om niet te roken. Een hele opgave in de tijd dat bijna iedereen rookte. Die vastentijd bestaat niet meer. De vastentijd werd vervangen door de Veertigdagentijd. Veertig dagen (behalve de zondagen) voor Pasen waarin we nadenken over het lijden en sterven van Christus. De bedoeling was dat je je in die tijd, net als vroeger in de vastentijd, het nodige zou ontzeggen. Wat je daarmee uitspaarde werd gegeven aan de Vastenactie. Op  deze manier sneed het mes aan twee kanten. De mensen versoberden wat n de derde wereld profiteerde ervan. Helaas bleef dit meestal bij goede bedoelingen. De meeste mensen stopten heus wel wat geld in het vastenzakje maar zichzelf wat ontzeggen gebeurde niet zo heel veel.

In dit opzicht ben ik wel eens jaloers op de mensen van de Islam. Zij nemen hun vastentijd bloedserieus (tenminste heel veel Islamieten). Van zonsopgang tot zonsondergang wordt het niet gegeten en gedronken. En het slot van de Ramadan is echt een groot feest. In het verleden heb ik wel geprobeerd om mensen op te roepen om de Veertigdagentijd weer wat serieuzer op te vatten. Ik vroeg mensen om samen met mij een dag per week te leven op water en brood en het geld dat zo uitgespaard werd aan de vastenactie te geven. De laatste jaren kreeg ik niemand zo gek om met me mee te doen. Dan heb je zelf ook de neiging om het maar te laten waaien. Dit jaar een nieuwe poging. Wie doet er met mij mee? In de Veertigdagentijd een dag in de week leven op water en brood. Er wordt steeds meer gepropageerd hoe zinvol het is om te vasten. Doe je het niet om jezelf wat beter te kunnen beheersen dan zou je het kunnen doen voor je eigen welbevinden. Wie er mee doet graag een mailtje aan remmersgerard@gmail.com. Ik stuur dan elke week een stimulerende boodschap. Ik ben benieuwd.

Gerard Remmers, kapucijn

6 december 2021

OP WEG NAAR KERSTMIS

Wij zijn bijna halfweg de advent en we kunnen ons afvragen wat wordt het met Kerstmis. We weten wel dat er geen vieringen meer zijn in de avond en dat we maar 4 mensen per dag mogen ontvangen. En soms hoor je dat Kerstmis niet door kan gaan: de corona heeft ook Kerstmis in de greep. 

Is Kerstmis dan alleen anno 2021 negativiteit en geen hoop dat het ooit weer beter mag gaan in de wereld?

Gelukkig mogen we juist in de kleine dingen nieuwe lichtpuntjes ervaren. Ik denk er aan toen de bisdommen bekend maakten, dat Kerstmis niet met nachtmissen gevierd kan worden, stonden de vele vrijwilligers op om juist een Kerst te maken waar het eeuwen oude verhaal beleeft kan worden in de kerken van de Vijfhoek.

Advent is een tijd van voorbereiding op de geboorte van Gods Zoon. De donkere kanten worden verdreven door dat er iedere week een kaars op de adventskrans wordt aangestoken.

Kerstmis is het feest dat het Licht in onze wereld brengt. De kerstboom staat al in vele huizen, de kerststal blijft bij velen op zolder staan. Het gaat juist om dat oude verhaal dat de kerststal ons verteld. Hebben die oude verhalen afgedaan in onze tijd? Kan het licht van de adventskrans juist een ander licht werpen op ons leven. Kunnen wij anno 2021 het Kind weer in ons leven toelaten? Kunnen wij ons daarop voor te bereiden?

Dat kan natuurlijk door bezinnen en voorbereidingen te treffen voor de Kerstdagen. We kunnen ons verheugen op Kerstmis als we licht zien in deze tijd. Verheugen dat het Kind weer in ons leven komt.

Gaudete: de derde zondag van de Advent die mag ons weg helpen naar Kerstmis.

Zoals ik al schreef hebben de bisdommen maatregelen genomen met betrekking van het coronavirus. Deze maatregelen betekent dat het geplande rooster aangepast gaat worden. Daarom vraag ik u op te letten op de komende publicaties in de dorpsbladen, dit om teleurstellingen te voorkomen.

Namens het pastorale team: Toon Jorink, diaken

8-11-2021

KERKSLUITINGEN.

Jarenlang ben ik pastor geweest in Zevenaar en omgeving. Toen ik daar begon in 2005 was er sprake van een parochieverband Zevenaar en Gelders Eiland. Dat bestond uit een zevental parochies. Zes tamelijk kleine dorpsparochies en n grotere parochie, Zevenaar. De verschillende parochies werden samengevoegd tot n Willibrordusparochie. Na enkele jaren kwamen er weer vier voormalige parochies bij en later nog eens twee. We waren dus met dertien geloofsgemeenschappen. Tot er enkele jaren terug besloten werd om negen van de dertien kerken te sluiten. Op niet al te lange termijn zal er waarschijnlijk slechts n kerk open blijven. Het is een hard, maar wel duidelijk beleid.

Ook hier in onze Vijfhoek hoor ik mensen zich ook wel eens de vraag stellen: Hoelang zal onze kerk nog open kunnen blijven. Als je puur naar het kerkbezoek kijkt ben je geneigd om te zeggen: Niet lang denk ik. De Corona heeft hier natuurlijk ook geen goed aan gedaan, maar het kerkbezoek is soms schrikbarend laag. Kerkbezoek is echter niet het enige wat belangrijk is. Er is ook nog de vraag: Hoe vitaal is een parochie? Zijn er nog een behoorlijk aantal vrijwilligers? Hebben we nog koren? Is de actie kerkbalans nog  succesvol?

Allemaal zaken die de vitaliteit van een parochie mede bepalen. En dan is er natuurlijk ook nog het beleid van het bisdom. De bisschoppen voeren in dit opzicht niet allemaal hetzelfde beleid.              

Maar de beste kans om een kerk open te houden is om de kerk ter plaatse een vitale geloofsgemeenschap te laten zijn. En al ga je niet zo heel vaak of nauwelijks naar de kerk, toch kun je je ook dan inzetten voor de gemeenschap. Er zijn vele activiteiten in een parochie waar je aan deel kunt nemen. En wat is er op tegen om je af en toe eens in de kerk te laten zien tijdens een viering. Het zijn maar een paar manieren waarop een ieder kan helpen om de kerk in haar of zijn dorp te behouden. Mensen, als we allemaal gaan zitten afwachten kunnen we er zeker van zijn dat er over een paar jaar geen kerk meer in ons dorp in functie is.

De pastors willen heel graag dat onze kerken behouden blijven. Maar zonder de steun van de plaatselijke gemeenschap gaat dit echt niet lukken. Laten we re el zijn. Het is jullie kerk. Is het dan te veel gevraagd om je je daar een beetje voor in te zetten?

Pastor Gerard Remmers.

Wat is het voornaamste?

Een leraar stond voor zijn klas. Er stonden allerlei dingen voor hem op zijn bureau. 

-Toen het lesuur begon, pakte hij zonder woorden een grote lege mayonaise - pot en deed hem vol met golfballetjes. Toen de pot tot de rand gevuld was, vroeg hij de jongeren of de pot vol was. Ze knikten bevestigend.
-Toen pakte de leraar een doos met kleine kiezelsteentjes en goot die uit in de pot. Hij schudde de pot een beetje en de kiezelsteentjes rolden in de open plekjes tussen de golfballetjes. Toen vroeg hij zijn leerlingen opnieuw of de pot vol was. Andermaal beaamden ze dat de pot nu echt wel vol was.
-Nu pakte de leraar een doos met zand en goot hem over de kiezelstenen en de golfballen. En natuurlijk, het zand vulde alles verder op. En weer vroeg hij of de pot nu vol was. En weer zeiden ze; Ja, nu is de pot vol . 

-Daarop nam de leraar twee blikjes bier van de tafel, maakte ze open en goot ze leeg in de pot. En het bier vulde de ruimte tussen de zandkorrels. De jongeren lachten.

Toen het weer rustig was zei de leraar; Deze pot staat voor je leven. 

-De golfballetjes zijn de belangrijke dingen in je leven: je familie, je kinderen, je gezondheid, je vrienden, je geloof, je grootste hobby. Het zijn de dingen die zo belangrijk voor je zijn, dat wanneer al het andere in je leven er niet meer zou zijn, maar dit nog wel, je leven nog steeds meer dan genoeg de moeite waard zou zijn .
-De kiezelsteentjes zijn de andere dingen die ertoe doen - zoals je werk, je huis, je auto. -Het zand is al het andere, de kleine, onbelangrijke dingen. 

Wanneer je het zand of het bier eerst in de pot doet, is er geen tijd en ruimte meer voor het echt  belangrijke in je leven. 

Vergeet nooit jezelf de vraag te stellen, wat de golfballetjes of kiezelsteentjes van je leven zijn. Die moet je als eerste in de pot leggen en daar alle aandacht aan geven. 

Hans Bruin

3 januari 2021

ZALIG NIEUWJAAR
Namens het pastoresteam; pastoor Tilma, diaken Toon Jorink en diaken Hans Bruin, maar ook namens Pater Jan Molenaar, Pater Gerard Remmers, rector Luc Georges en diaken Wim Timmer, wensen wij u allen een zalig nieuwjaar, waarin Gods zegen u inspiratie, geestkracht, harmonie en gezondheid moge brengen.
Het afgelopen jaar heeft voor de meesten onder ons in het teken gestaan van oplettendheid, beperking van de sociale contacten en of erger, want allemaal hebben we moeten ervaren hoe het Corona-virus grip kreeg op ons leven. Ook heeft dit zijn weerslag gehad op de kerk-vieringen. Zo konden de Paasvieringen niet doorgaan en mochten er niet meer dan 30 mensen in de kerk, waardoor ook de Kerstvieringen anders ingevuld moesten worden. Gelukkig waren velen van u via de live-streaming verbonden met de De Vijfhoek-vieringen van Kerstavond en eerste Kerstdag, gezien de 1400 digitale bezoekers !
De Vijfhoekvieringen werden verzorgd door de parochies uit Het Kruis, De Noord, t Veld, Nieuwe Niedorp en Waarland, welke op Kerstavond hun eigen Kerststal-herder en op eerste Kerstdag hun eigen parochie-kaars bij de Kerststal plaatste. Een prachtig gebaar van kerkelijke nheid, want samen vormen we de ledematen van de kerk.
Ook voelde we ons rijk met onze pastoor Tilma weer in ons midden. Pastoor heeft namelijk het Corona-virus onder zijn leden gehad.

2021 JOZEF-JAAR !

Paus Franciscus heeft besloten om 2021 speciaal aan de heilige Sint Jozef toe te wijden. De Corona-pandemie heeft daarin een rol gespeeld, omdat deze extra duidelijk heeft gemaakt welke betekenis mensen voor elkaar hebben, er te zijn in elkanders vreugde en verdriet. Volgens de paus lijken deze mensen daarmee op de heilige Jozef. Met dit speciale themajaar wil de paus dan ook de heilige Jozef als beschermer extra benadrukken. Ook zijn rol als voedstervader van Jezus wordt dit jaar extra belicht. De paus brengt dit in verband met de zorg voor armen en migranten, maar ook met de rol van Jozef als patroonheilige van de arbeiders. Ik wens u allen dat de heilige Jozef ons moge begeleiden op ons levenspad, beschermen tegen alle onheil en ons weet te inspireren in het delen van elkanders liefde.

Hartelijke groet, mede namens het pastores-team, diaken Hans Bruin

KERSTMIS 2020 - Hoe wordt met Kerstmis? Een Kerstgroet per post!

Dit stukje is geschreven voordat de persconferentie is geweest op 8 december, maar het wordt wel steeds duidelijker dat er geen versoepeling plaatsvindt met Kerstmis. Maar wat doen wij met die onzekerheid, laten we die alleen gelden in onze eigen kringetje en voelen wij ons tekort gedaan. Maar die onzekerheid is ook buiten die kring. Dan denk ik aan al die mensen die in verzorgingshuizen en verpleegtehuizen verblijven en waar nu zo weinig bezoek ontvangen kan worden. Maar ook mensen die zich een isolatie hebben opgelegd of ge soleerd zijn om het coronavirus. Ook in onze parochies zijn er mensen die zeker op deze dagen behoefte hebben aan een blijk van betrokkenheid om even uit deze zo onnatuurlijke situatie te zijn. Een kaartje kan zo n blijk zijn, het besef dat er aan hen gedacht wordt maakt het lichter en minder onzeker.

Laten we in de pen klimmen of achter de computer om een kaart te sturen naar hen in de verzorgingshuizen: b.v. Magnushof in Schagen en de Koppeling in Nieuwe Niedorp en zij die gebonden zijn aan huis.

U weet vast wel iemand die dat op prijs stelt. Het is een kleine moeite, mar o zo gewaardeerd.

Namens het pastoresteam: Toon Jorink, diaken

Woensdag 4 november 2020

IN DIENST VAN DE VREDE
  Vriend, ik doe u toch geen onrecht? 
Dit waren de woorden van Jezus, die we afgelopen zondag hebben mogen horen uit het Evangelie volgens Mattheus, welke in het teken stond van de vrede.
Zo horen we Jezus dan ook iedere zondagviering zeggen; Vrede geef ik u, Mijn vrede laat ik u, woorden waarmee Hij het belang ervan onderstreept, want ondanks vele vredesinitiatieven in de wereld zien we ook zovele schendingen ervan. We hoeven hierbij maar de denken aan discriminatie, aan vluchtelingen die worden tegengehouden aan grenzen, aan mensen die gevangen zitten in oorlog, welke uitzien naar een leven zoals God dat heeft bedoeld, leven in vrede. Daarom zegt Jezus .. Vriend, Ik doe u toch geen onrecht, woorden waarmee wij worden opgeroepen in dienst te staan van die vrede en om deze vorm te geven in een wereld voor ons allemaal.
Afgelopen vrijdag hebben we naar de status van de Corona kunnen luisteren. Allemaal merken we dat het nog steeds oppassen geblazen is in onze omgang met elkaar, maar ook dat ons geduld extra op de proef wordt gesteld, en zeker voor de kwetsbaren onder ons. Zo hoor ik dan zelfs mijn altijd positieve moeder van 89 jaar zeggen; ik vind er op deze manier niets meer aan, waarvan ik denk dat ze niet de enigste is.
Doch wordt ons gevraagd rustig te blijven en moeten we hopen dat er binnenkort een medicijn op de markt komt, waarna we onze sociale contacten weer kunnen oppakken.
Dat het Coronavirus ook de kerkvieringen nog steeds in de greep heeft, dat is ook duidelijk.
Volop wordt er dan ook achter de schermen nagedacht over de koren, maar ook over de vieringen van Allerzielen en Kerst. Hou pakken we dat aan is de centrale vraag ?, want er mogen volgens de richtlijnen van de R.I.V.M. niet zoveel mensen in de kerk zijn. Deze puzzel is nog niet helemaal uitgewerkt maar zal u binnenkort worden aangereikt.
Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u. Laten we Hem daarin volgen.
Het geeft de mens zoveel rust, waardoor we ook deze Coronatijd
met elkaar aankunnen.

Hartelijke groet, mede namens het pastoresteam, diaken Hans Bruin
 

Vrijdag 23 oktober 2020

Waar worden mensen nou cht gelukkig van?

Dit waren de woorden die ik in mijn preek uitsprak in de viering van 4 oktober jl. Geen moment hoefde ik daar over na te denken, omdat mijn hoofd en hart nog helemaal vol waren van de geboorte van onze eerste kleinzoon Lenny, een geluksgevoel die veel verder gaat dan al het materiele bij elkaar ..welke je mogelijk ook kunt ervaren als een kind zomaar iets voor jou heeft gemaakt,  of misschien wel voor vader of moederdag. Gewoon iets kleins, een tekening of een kus welke gevoelens oproepen van verbondenheid, van liefde over wat je kunt betekenen voor elkaar, de houding die Jezus ons heeft voorgedaan, om Hem daarin te volgen. Onderstaand schrijven komt van Opa Leo Fijen, de man die we denk ik allemaal wel kennen van het Geloofsgesprek op zondagmorgen. Hartelijke groet, Diaken Hans Bruin

Opa
Op een koude zaterdagmorgen loop ik mijn wekelijkse route naar de winkels in mijn dorp. Ik ben later dan normaal en verbaas me over het lege dorpsplein. Ik zie bijna geen dorpsgenoten. Voor het eerst is het echt koud deze winter. Misschien schrikt de vrieswind mensen af. Als ik daarover loop na te denken, zie ik in de verte mijn kleinzoon aan komen lopen. Steeds weer als hij opa of oma ziet, gaat hij van enthousiasme en blijheid huppelen. Ook nu springt hij van puur plezier naar mij toe. Die onbevangenheid en puurheid van mijn kleinzoon wennen nooit en maken het zachtste in mijn ziel wakker. Ik wacht hem op met open armen en geef hem een dikke kus. Zijn moeder is mijn dochter, ze komt me tegemoet met de winkelwagen. Daarin zit met speen de andere kleinzoon, nog maar n jaar jong. Hij moet lachen als ik zijn speen uit zijn mond haal. En hij maakt smakkende geluiden met zijn mond. Dan vraagt hij eigenlijk om een kus van opa. Die krijgt hij, midden op het dorpsplein, in een snijdende kou. En juist nu merk ik niets van deze kou. Want ik voel mij opgetild door mijn twee kleinkinderen. De oudste doet dat met zijn huppelende blijheid. De jongste wil een zoen van opa. Het gaat in het leven niet om woorden, maar om liefde die geen woorden nodig heeft. Ik word op deze koude ochtend bevestigd als grootvader. Ik ben een gezegend mens die mag delen in de warmte van kleinkinderen. Door een huppelpas en een zoen. Daar kan geen vrieskou tegenop.  (Auteur: Leo Fijen uit de bundel: Alles wat me dierbaar is.)

MAGNIFICAT: ZINGEN MET MARIA

God groet u zuivre bloeme : de meesten van u zingen dit lied zo mee. Misschien dat jongere parochianen er minder mee vertrouwd zijn, maar de oude Maria-liederen raken bij veel mensen een gevoelige snaar. Bij Maria vinden we herkenning. Als moeder snapt ze wat het betekent om de zorg te hebben voor kinderen. We zien Maria in de Bijbelse verhalen omgaan met de onverwachte en soms moeilijke gebeurtenissen in het leven. Tegelijk is Maria iemand die vreugde en hoop vindt in haar geloof. Kortom: Maria begrijpt wat wij meemaken. Geen wonder dat we een bijzondere band met haar hebben, die tot uitdrukking komt in de liederen die we haar toezingen.

Wist u dat Maria zelf ook gezongen heeft? Toen zij bij Elisabeth op bezoek kwam, zong ze een lied van vreugde en dankbaarheid. Wij kennen dat lied onder de titel Magnificat . Ook dat lied is bij velen van u wel bekend, al wordt het niet meer zoveel gezongen.

Het woord Magnificat komt uit het Latijn. U moet maar denken aan magnifiek of aan een Magnum, een lekker groot ijsje. Dan voelt u al aan dat Maria in haar lied bezingt hoe groot God is. Maria heeft dat zelf ervaren. Want de grootheid van onze God laat zich vooral zien, doordat Hij oog heeft voor wie klein is. Maria voelt zich bevoorrecht, omdat God haar heeft uitgekozen om moeder te worden van Jezus. Zoals wij ons bevoorrecht mogen voelen, dat we leven en toekomst vinden in de kracht van de heilige Geest. Wat een wonder dat God zich met ons bezighoudt! Dat is groots!

Met haar lied bezingt Maria hoe groot en klein bij God omgekeerd worden: mensen die zichzelf groot maken, die aan zichzelf genoeg hebben, die overheersend zijn: ten opzichte van God stellen ze niks voor. God zet hun buitenspel, want arrogantie doet afbreuk aan eenheid. Maar de eenvoudigen, degenen die zich bewust zijn van hun tekorten, de mensen in nood: naar hen ziet God om. Hij tilt hen op, geeft hen hoop, beschermt hen en geeft hen een plek te midden van zijn volk.

Maria bezingt die oude belofte van Gods kracht. Wij mogen met haar meezingen. In een wereld waarin hard schreeuwen en harde repressie de boventoon voeren, blijven wij zingen met Maria. Misschien als steeds kleinere parochiegemeenschap, misschien zoekend en aarzelend, maar met Maria in ons midden als voorbeeld en houvast. God maakt het kleine groot. Is dat niet magnifiek?

Pastoor Tilma

ZOALS WIJ ONZE SCHULDENAREN VERGEVEN

Vergeven, misschien wel een van de moeilijkste dingen in het leven. Maar ook een van de belangrijkste dingen voor een gelukkig leven. Vaak wordt er gedacht dat vergeving met de jaren komt, dat je op een gegeven moment wel voelt dat het tijd is om de ander te vergeven.
Niets is minder waar. Vergeven is geen gevoel, maar een persoonlijke keuze. Mensen die eindelijk de keuze van vergeving gemaakt hebben komen tot het besef dat het eigenlijk zonde van hun tijd en energie is geweest, om alsmaar vol boosheid terug te denken aan het onrecht dat ze is aangedaan.
Daarom vroeg de apostel Petrus in het Evangelie aan Christus: Hoeveel keer moet ik iemand vergeven; zevenmaal? Nee, zei Christus, zeventigmaal zevenmaal, waarmee Hij probeert aan te reiken dat we ons hiervoor oneindig moeten blijven inspannen, naar de ander maar zeker ook naar jezelf, want door vergiffenis kan je verder gaan met je leven, kan je hart genezen, met de gedachte dat diegene die jou gekwetst heeft dit mogelijk heeft gedaan vanuit een eigen gekwetst hart. Vergeef jezelf Onderstaande tekst is van pastor Hans Stolp.
Hartelijke groet, Diaken Hans Bruin

VERGEEF JEZELF
Stel je voor dat Christus zelf voor je staat.
Kijk maar, durf maar, dan zie je Hem cht.

Kijk en stel je dan de ogen voor, waarmee
Hij je aankijkt. Kijk in die ogen en laat je
raken door die allesomvattende liefde.
dat totale begrip en die troostende warmte
die je vanuit Zijn ogen tegemoet stroomt

Stel je voor dat Christus zelf voor je staat.
Kijk maar in Zijn ogen en laat je raken,
laat je door Hem kennen. En dan, als je
het durft, kijk dan door Zijn ogen naar jezelf.
Kijk maar, maar kijk vol begrip en warmte
naar jezelf. Kijk en aanvaard jezelf,
zoals Hij je aanvaardt: onvoorwaardelijk.

Kijk naar jezelf, zoals Christus naar je kijkt
en zie, hoe Hij jou alles vergeeft: alles,
waar je zelf zo vaak aan tilt en waarover je
je zo schuldig voelt, het is goed, zeggen
zijn ogen. In die warme, eindeloze zee
van liefde die van Zijn ogen uitgaat, lost al
het donker op. Het is een liefde die jou laat
voelen: zoals je bent, ben je goed.

Kijk naar jezelf, zoals Christus naar je kijkt
en herinner je: wie zichzelf kan vergeven,
die kan anderen vergeven. Wie dat eenmaal
kan, wordt een geschenk voor anderen.
Want die kan zichzelf, ja, die kan het eigen
hart in alle kwetsbaarheid, zonder muren
en zonder enige reserve, aan anderen geven.

Stel je voor dat Christus zelf voor je staat,
kijk in Zijn ogen en laaf je aan Zijn liefde.
(Auteur Hans Stolp)

IN DIENST VAN DE VREDE

  Vriend, ik doe u toch geen onrecht? 
Dit waren de woorden van Jezus, die we afgelopen zondag hebben mogen horen uit het Evangelie volgens Mattheus, welke in het teken stond van de vrede.
Zo horen we Jezus dan ook iedere zondagviering zeggen; Vrede geef ik u, Mijn vrede laat ik u, woorden waarmee Hij het belang ervan onderstreept, want ondanks vele vredesinitiatieven in de wereld zien we ook zovele schendingen ervan. We hoeven hierbij maar de denken aan discriminatie, aan vluchtelingen die worden tegengehouden aan grenzen, aan mensen die gevangen zitten in oorlog, welke uitzien naar een leven zoals God dat heeft bedoeld, leven in vrede. Daarom zegt Jezus .. Vriend, Ik doe u toch geen onrecht, woorden waarmee wij worden opgeroepen in dienst te staan van die vrede en om deze vorm te geven in een wereld voor ons allemaal.
Afgelopen vrijdag hebben we naar de status van de Corona kunnen luisteren. Allemaal merken we dat het nog steeds oppassen geblazen is in onze omgang met elkaar, maar ook dat ons geduld extra op de proef wordt gesteld, en zeker voor de kwetsbaren onder ons. Zo hoor ik dan zelfs mijn altijd positieve moeder van 89 jaar zeggen; ik vind er op deze manier niets meer aan, waarvan ik denk dat ze niet de enigste is.
Doch wordt ons gevraagd rustig te blijven en moeten we hopen dat er binnenkort een medicijn op de markt komt, waarna we onze sociale contacten weer kunnen oppakken.
Dat het Coronavirus ook de kerkvieringen nog steeds in de greep heeft, dat is ook duidelijk.
Volop wordt er dan ook achter de schermen nagedacht over de koren, maar ook over de vieringen van Allerzielen en Kerst. Hou pakken we dat aan is de centrale vraag ?, want er mogen volgens de richtlijnen van de R.I.V.M. niet zoveel mensen in de kerk zijn. Deze puzzel is nog niet helemaal uitgewerkt maar zal u binnenkort worden aangereikt.
Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u. Laten we Hem daarin volgen.
Het geeft de mens zoveel rust, waardoor we ook deze Coronatijd
met elkaar aankunnen.

Hartelijke groet, mede namens het pastoresteam, diaken Hans Bruin

 

 Wilt u mij met mijn studiebeurs helpen om priester te worden?

Geachte heer/mevrouw,

Mijn naam is Emil, ik ben 28 jaar, ik kom uit Colombia en ik zit in het tweede jaar van de priestersopleiding. Ik ben opgegroeid in een katholiek gezin en heb vier broers en een zusje. Ik herinner mij dat toen we kinderen waren, we regelmatig met zijn allen naar de kerk gingen en onze ouders ons zeiden om tot God te bidden en Hem te danken voor alles wat wij hadden.

Op een bepaald moment moesten mijn ouders, broers, zusje en ik bij mijn opa en oma gaan wonen. Die tijd is voor ons als kinderen een goede tijd geweest, omdat er in de wijk van opa en oma veel kinderen waren waarmee wij konden spelen en praten. Maar aan de andere kant heeft het feit dat onze opa streng was, ons, vooral voor mijn broers en mij, moeilijkheden gegeven. Wij werden een beetje opstandig. In ieder geval, mijn opa wilde het beste voor ons. Een paar jaar daarna zijn we verhuisd naar een eigen woning waarin mijn ouders nog tot opde dag van vandaag wonen. In de loop van de jaren werd deze opstandigheid in mij steeds groter, tot een punt dat ik weinig aandacht meer gaf aan wat mijn ouders mij zeiden. Ik begon naar feestjes te gaan, alcohol te drinken, enz.  Op dat moment vond ik het aantrekkelijker naar een feest of voetbalwedstrijd te gaan dan naar de kerk. Natuurlijk ging ik af en toe, maar de H. Mis sprak mij niet erg aan en soms bleef ik gewoon tijdens de Mis buiten de kerk staan.

Ik heb een paar jaar zo geleefd, helemaal bezig met dingen van de wereld. Voor mij was werken het belangrijkste, want zo kon ik geld verdienen om de dingen te doen die ik wilde doen. Maar als je aan aardse dingen gehecht bent merk je, vroeg of laat, dat ze je niet het ware geluk kunnen schenken. De feestjes, vriendin, vrienden en deze hele sfeer gaven mij een soort blijdschap, maar dat was geen diepe blijdschap. Het was oppervlakkig, omdat God er niet bij was. Aan de andere kant was mijn relatie met mijn ouders niet best. Ik heb ze soms door mijn gedrag doen lijden. Natuurlijk, ik leed ook, maar ik kon mijn gedrag niet veranderen. Maar toch was God naast mij. Vandaag mag ik het zeggen. Hij heeft mij zoveel beschermd. Toen ik bijvoorbeeld naar feestjes of de discotheek ging, deed ik dat met een scooter en na het feest moest ik dronken terug naar huis rijden. Dat was natuurlijk heel gevaarlijk en onverantwoord, maar het maakte mij niet zo veel uit. Een paar keer heb ik bijna een ongeluk gehad, maar God heeft dat niet toegelaten. Helaas, voor een vriend was dat niet het geval. Hij was toen 17 jaar oud en na bij een feest te hebben gedronken ging hij weg met zijn scooter en heeft hij een ongeluk gehad dat hem zijn leven kostte. Dat deed mij veel pijn en liet mij nadenken over hetgeen ik aan het doen was, want mij zou hetzelfde kunnen overkomen, zo realiseerde ik me. Ik was ongeveer 20 jaar oud toen dat gebeurde en vanaf dat moment begon ik het leven meer te waarderen. Toen ik 18 jaar was heeft mijn vader mij uitgenodigd om naar de Kerk te gaan om te luisteren naar een paar catecheses die hem hadden geholpen. En zo ben ik bij de Neocatechumenale Weg gekomen. De Neocatechumenale Weg is een beweging binnen de katholieke Kerk waar men het geloof in kleine gemeenschappen beleeft en de kracht van het doopsel herontdekt. Natuurlijk, in het begin had ik er veel moeite mee en daarom ging ik er alleen maar af en toe heen. Maar toch, deze kleine momenten hielpen mij om langzamerhand terug naar de Kerk te komen. Intussen had ik ook militaire dienst gedaan. Dat deed ik in Bogot , de hoofdstad van Colombia. Deze ervaring heeft mij geholpen om een bredere kennis van de realiteit en van het lijden te hebben. Want de stad waar ik vandaan kom is klein en rustig, maar in de hoofdstad is het totaal anders. Het bataljon lag dicht bij de arme wijken en daar heb ik veel dingen gezien.

Wat mij het meest trof was om jongeren van mijn leeftijd te zien die door de drugs als zwervers leefden. Ik ben God heel dankbaar dat Hij mij in die tijd beschermd heeft, want ik liep het risico om in de greep van de drugs te komen. God liet dat echter niet toe. Toen ik naar huis terugkwam, had ik de behoefte om naar het woord van God te luisteren. Ik ging naar de Kerk, naar mijn gemeenschap, en daar waren de broeders en zusters die mij met blijdschap ontvingen. En op dat moment begon ik het Woord van God te begrijpen dat mij langzamerhand verlichtte, dat mij liet zien dat ik een kind van God ben en dat God van mij houdt zoals ik ben. Op dat moment begon ik een innerlijke vreugde te ervaren, een vreugde die ik niet gevonden had in de aardse dingen. Deze ervaring heeft mij goede vruchten gebracht: bijv. de verzoening met mijn ouders en met andere mensen. Het heeft mij van een leven gedomineerd door alcohol gered, het heeft mij de hoop teruggegeven. Natuurlijk waren en zijn er nog momenten van strijd tegen de neiging tot het kwaad, maar op die momenten heb ik de kracht van het gebed en van de gemeenschap kunnen ervaren.

Ik zit nu in het seminarie, omdat ik naar de roepstem van God heb geluisterd en deze heb beantwoord. Er zijn bepaalde tekens in mijn leven die mij hebben geholpen om mijn beschikbaarheid te geven om het evangelie te verkondigen dat ik ten eerste heb ontvangen. Hierdoor mogen andere mensen ervaren met de hulp van de Heilige Geest wat ik ervaren heb; dat God liefde is, dat Hij vergeeft omdat Hij barmhartig is, dat Hij Zijn zoon Jezus Christus heeft gezonden om ons te redden en tot Hem terug te brengen. Ik heb over de kracht van het gebed geschreven. Daarom wil ik u vragen om voor mij en mijn medestudenten te bidden. En als u ons met onze studiebeurs kunt helpen, wilt u dan een bijdrage geven? Dank u wel van seminarist Emil Serpa de la Ossa

Dank voor uw bijdrage!

Het seminarie stelt aan iedere priesterstudent een maandelijkse studiebeurs beschikbaar.
Hiervan kan de studie van iedere student bekostigd worden. Om dit te kunnen doen zijn zij afhankelijk van giften van mensen zoals u die het seminarie een warm hart toedragen.
Zonder trouwe weldoeners zou het seminarie eenvoudig weg niet kunnen bestaan.
Middels bovenstaande getuigenis van priesterstudent seminarist Emil Serpa de la Ossa doen
zij dan ook een beroep op uw. Deze wordt van harte aanbevolen. Dank voor uw bijdrage.
Diaken Hans Bruin
Uw donatie via internetbankieren
Stort uw donatie op reke ningnummer NL64 INGB 0000 0054 64. Vergeet daarbij niet te vermel den t.n.v. Het Groot semi narie' o.v.v. Jaaractie Studiebeurs 2020.

Of via de website van het seminarie: www.willibrordseminarie.nl

Berichten van 6 augustus 2020

Verandering door gebed
Het is vandaag 6 augustus nu ik onderstaande schrijf.  
Het is de dag waarop de Katholieke kerk de Gedaanteverandering van Jezus op de berg Tabor viert. We zitten op deze datum nog volop in de vakantieperiode en zo ook de pastores. De vakantietijd vormt voor velen een prachtige tijd om even uit te rusten, misschien wel van een drukke baan maar mogelijk ook van de Corona-stress.
Dat de wereld van dit virus in de greep is, lijkt duidelijk, maar gelijkertijd ervaren we ook dat de wereld gewoon verder gaat, met alles erop en eraan. Zo zijn we gisteren enorm opgeschrikt door een explosie die in Beiroet/Libanon heeft plaats gevonden, een ontploffing die bij mij herinneringen opriep aan de vuurwerkramp in Enschede, waar een complete woonwijk werd weggeblazen. Wat een drama voor alle betrokkenen, waarvan ik mij kan voorstellen dat dit ook een aanslag kan betekenen op iemands vertrouwen in de toekomst, misschien zelfs wel in God.
Gelukkig geven de woorden van de apostel Paulus uit de heilige Schrift ons houvast.
Woorden die doordrenkt zijn van Geloof, Hoop en Liefde, waarvan de Liefde de grootste is.
Hiermee onderstreept Paulus dat het altijd de Liefde is die ons mensen verder helpt, een houding die hijzelf als een werkwoord heeft moeten ontdekken. Zo ontdekte Paulus dat de liefde bij hem ontbrak, totdat hij Jezus leerde kennen, die hem genas van zijn onrechtvaardige manier van denken, welke hem veranderde in een liefdevol mens.
Jezus nodigt ook ons mensen uit, om net als Paulus met Hem in gesprek te gaan, je hart voor Hem open te zetten en toe te vertrouwen aan wat daar ontbreekt. Uit ervaring maak ik vaak mee dat bidden niet voor iedereen meer vertrouwd aanvoelt en dat mensen daar soms bij geholpen moeten worden. Bidden is niet anders dan in gesprek zijn met God. Om daar een beetje extra ondersteuning aan te geven voeg ik het interview toe van de Italiaan Luigi Gioia, toen hij op bezoek was in de Abdij van Egmond. Ook voor hem is het meer dan duidelijk dat God de mens ondersteund in een gedaanteverandering van Geloof, Hoop en Liefde, die ons vraagt Hem daarvoor uit te nodigen.
Ik wens u allen een fijne voortzetting van de vakantieperiode en blijf in gebed met u verbonden.
Hartelijke groet, mede namens het pastores-team.

Diaken Hans Bruin

Zeven tips voor een gesprek met God

In zijn boek Zeg het tegen God beschrijft de Italiaanse Benedictijner monnik Luigi Gioia hoe je het beste kan bidden. ( interview gepubliceerd in Trouw 2018 )

Gebeden hoeven niet eindeloos lang te zijn. Houd het kort en simpel.

Eigenlijk vindt hij het helemaal geen gekke vraag. Natuurlijk heeft Luigi Gioia voorafgaande aan onze ontmoeting gebeden voor het welslagen van dit interview. Vanochtend heb ik een half uur genomen om naar de dag van vandaag te kijken. En ik wist dat jij mij zou komen interviewen. Dus heb ik gebeden dat wij een goed gesprek zouden hebben. Dat gebed voor een succesvol interview blijft een beetje boven het gesprek hangen. Die eeuwige vraag: Helpt bidden nou wel of niet?

Gioia vindt de vraag of een gebed beantwoord wordt eigenlijk niet zo belangrijk. Niet voor niets besteedt hij er in zijn boek, dat afgelopen week in Nederlandse vertaling verscheen, nauwelijks aandacht aan. Bidden helpt alleen al doordat ik als ik bid de dingen anders ga zien. Mijn perceptie verandert. Volgens mij is dat een wonder. Mensen realiseren zich vaak onvoldoende dat op het moment dat ze begonnen te bidden, zich al anders voelden. Ze voelden zich in harmonie met iets groters, noem het God. Ik wil het niet minimaliseren, begrijp me goed. Ik heb in mijn leven vaak gebeden voor dingen, soms hele wereldse dingen en ze zijn gewoon gebeurd. Ik weet niet of ze plaatsvonden omdat dit nu eenmaal moest, of omdat God erachter zat. Ik geloof dat bidden altijd tot een verandering leidt. Vaak is het alleen niet op de manier dat we gehoopt of gedacht hadden.

Gioia praat bijna een uur lang in de Abdij van Egmond ( Hier lijkt bidden inderdaad niet zo moeilijk ) gedreven over iets dat volgens hem iedereen kan leren. Hijzelf kan geen dag, zelfs bijna geen uur zonder bidden. Leven is voor mij als de stukjes van een puzzel. We kijken ernaar en we zien eerst alleen de stukjes en we verliezen vervolgens het overzicht. Bidden helpt mij om van die stukjes weer n beeld te maken.

Je kunt overal bidden

We hebben de neiging heel hard te zoeken naar de ideale omstandigheden om te bidden. Een rustige plek, genoeg vrije tijd en de juiste stemming. Dat soort dingen. Op deze manier ga je nooit bidden. Heb je bijvoorbeeld een rustige plek, dan ben je niet in de stemming. Lawaai of een slechte stemming of een verkeerd moment, het maakt niet uit: alles kan in een gebed worden omgezet. Op het moment dat ik dat door had, kon ik overal bidden. Soms zijn we gewoon te beleefd om te bidden. Denken we dat we voorzichtig met God moeten zijn. Maar God is altijd bij ons. Altijd en overal. Hij is bij me als het lawaaiig is en als het stil is. Het is mijn gewoonte geworden om constant met God te praten, want dat is bidden toch vooral voor mij. Of ik nou wandel of in de auto zit, ik praat met Hem. Zodra ik in de auto zit, begin ik al met bidden. Ook al is het maar een ritje van tien minuten. En dan begin ik altijd met de dingen maak waar ik het meest zorgen over maak. Zelfs over dingen die we ongepast vinden als het om God gaat, kunnen we met Hem in gesprek gaan. Als ik bijvoorbeeld kwaad ben. God wil mijn woede horen en dus moet ik die met Hem delen en vertellen waar die vandaan komt. Zelfs als ik vol lustgevoelens zit, kan dat een plek krijgen in mijn gebed. God weet wat het is om mens te zijn en Hij heeft me zo geschapen.

Gebed is een gesprek dat God met jou begonnen is

Bidden is tweerichtingsverkeer. Daarom is de Bijbel zo belangrijk, want daarin praat God met ons. Daarin raakt hij ons aan met zijn woorden. In de Bijbel lees je hoe Jezus mensen geneest, hoe hij met zijn leerlingen rondtrekt, hoe hij praat met de Samaritaanse vrouw, daar kan je God ontmoeten in de Psalmen. Bidden is vaak een antwoord op God die ons aanraakt met Zijn woorden. Tegen mensen die God niet kunnen vinden, zou ik willen zeggen: Alleen al het feit dat je dingen aan hem toevertrouwt, maakt een verschil in je leven. Zelfs als een gebed niet beantwoord wordt. Maar zeg wel tegen Hem: Ik vind het frustrerend dat ik niets van U hoor. Het is belangrijk het gesprek niet te be indigen. Je moet altijd door blijven bidden. Zoals Jezus op het kruis. Zelfs op het moment dat hij het gevoel had dat God hem had verlaten, bleef hij met Hem praten.

Kijk naar het voorbeeld dat Jezus zelf heeft gegeven

Toen ze Jezus koning wilde maken, deed hij iets opmerkelijks: hij ging gelijk in gebed. Ander voorbeeld: hij verricht een groot wonder en dat maakt hem gevierd. Wat doet Jezus dan: hij gaat weer bidden. Wat hij eigenlijk doet is afstand nemen. Hij laat ons zien dat het goed is om je af en toe terug te trekken in jezelf, om afstand te nemen. Anders zijn we constant in de gebeurtenissen en missen we het overzicht. Jezus bidt omdat hij dan in een ruimte komt waar hij contact kan maken met zijn Vader. Met God.

Zoek naar een goede houding om te bidden

Dan bedoel ik niet of je op je knie n moet gaan om te bidden. Iets wat ik trouwens niet kan. Ik zit liever. In het boek gebruik ik het woord pose . Welke houding moet je aannemen om God te bereiken? Daarbij is het van belang om God niet te zien als een verre entiteit, maar als een iemand met wie je dagelijks verkeert. Die ons helpt begrijpen waar het in het leven om draait en wie hij werkelijk is. Hij is een Vader, hij geeft om ons en hij houdt van ons. Hoe meer ik zelf met dit beeld vertrouwd raakte, des te meer veranderde ik. Door jezelf als Zijn zoon of dochter te beschouwen, heb je altijd toegang tot Hem. Jezus is daarin natuurlijke h t voorbeeld. Als zoon van God heeft hij ons laten zien wat het betekent om kind van God te zijn.
Hou het kort en simpel

Gebeden hoeven niet eindeloos lang te zijn. Zelfs een zin, een kreet of een woord kan een gebed zijn. Hou het kort, hou het simpel, doe het vaak en wees echt. Zolang het maar tegen God gericht is. Dat leren we in de Psalmen, die bevatten een schat aan korte zinnen die lucht geven aan alle mogelijke situaties in je leven. Hou het kort en herhaal het veelvuldig, zou ik willen zeggen. De woestijnvaders, zeg maar de eerste monniken, vergeleken het gebed met een pijl. Gebeden moeten als pijlen zijn die je op God afvuurt. Ze zijn snel en je moet er veel gebruiken. Dit beeld laat ook zien dat iedereen kan bidden, ook al heb je weinig tijd.

Wees eerlijk

Als je gelooft dat God alles van je weet kun je ook al zou je dat willen geen dingen voor Hem achterhouden. Verder vereist bidden ook een gezonde dosis zelfkennis. Je moet jezelf in de ogen durven kijken. Vaak durven we God geen dingen toe te vertrouwen, omdat we ze niet eens tegen onszelf durven te zeggen. Bidden kan dus een manier zijn om een gezonde wijze eerlijk naar jezelf te kijken en je tekortkomingen onder ogen te zien. Ik was onlangs jaloers op iemand. Dat kon ik maar heel moeilijk van mezelf aannemen: hoe kon ik nou jaloers zijn op iemand? Door het onder woorden te brengen in een gebed kon ik aanvaarden dat ik na-ijver voelde. Waarom zou ik mij ervoor schamen?

Zeg het tegen God

Belangrijkste les is: breng het onder woorden. Leg het bij God neer. Als ik terugkijk op mijn gebedsleven, kan ik alleen maar zeggen dat alles ervan afhankelijk is. Het heeft voor mij alles veranderd. Er zijn gebeden van mij beantwoord en anderen niet. E n gebed is heel pijnlijk voor mij geweest, het werd niet beantwoord en leidde bij mij tot een grote crisis. Ik kon niet begrijpen waarom God mijn gebed niet verhoorde. Het ging om een meisje dat ik kende. Ze wilde abortus plegen en ik bad dat ze niet zou doen. Uiteindelijk deed ze het toch. Dat was pijnlijk. Ik dacht dat God naar me zou luisteren.

Nu kijk ik er anders tegen aan. Nu zie ik dat God vaak machteloos is. En Hij denkt op lange termijn. Soms grijpt Hij direct in de geschiedenis in en verandert dingen meteen. Maar Zijn favoriete manier om dingen te veranderen, is om het aan de geschiedenis over te laten. Dingen veranderen dan van binnenuit. Hij zelf is deel van de geschiedenis.

Zeg het tegen God. Een aanmoediging om te bidden , Luigi Gioia uitgeverij Kok 248 blz. 17,95

Gods brief aan jou

Mijn kind,
Alles wat je doet is Mij bekend
Want je bent gemaakt naar Mijn evenbeeld
voordat je verwekt werd, kende Ik je al
Je bent geen vergissing
Ik heb je prachtig gemaakt
Ik heb je gemaakt in de buik van je moeder
Mijn verlangen is om je te overladen met Mijn liefde
Ik geef je wat je nodig hebt
Ik denk oneindig veel aan je
Ik zal niet stoppen met het goede voor je te doen
Want je bent Mijn kostbaarste bezit
Als je Mij met je hele hart zoekt, zal je Mij vinden
Ik ben de Vader die je troost in al je verdriet
Als je terneergeslagen bent, ben Ik dicht bij je
Zoals een herder een lam draagt, zo heb ik jou gedragen
IK ben je Vader en Ik hou net zoveel van jou als van mijn Zoon, Jezus
Hij kwam om te laten zien dat Ik aan jou kant sta en niet tegenover je
Ik gaf alles op waar Ik van hield, zodat Ik misschien jouw liefde zou winnen
Jezus stierf zodat wij weer bij elkaar kunnen komen
Als je Jezus verwelkomt, ontvang je Mij ook
Kom thuis en Ik geef je het grootste feest dat je beleefd hebt
Mijn vraag is : Wil je Mijn kind zijn?
IK wacht op je .

Groeten van je hemelse Vader  -  ( ontleend aan psalm 139 )

 

 Bijgewerkt 200805